Gdy rodzina wychowująca małoletnie  dzieci ma trudności w wypełnianiu swych zadań jednostki pomocy społecznej na poziomie gminy udzielają jej pomocy w formie (art. 8 ust. 2 ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej, zwanej dalej ustawą): pracy z rodziną oraz pomocy w opiece i wychowaniu dziecka. Praca z rodziną (art. 10 ust. 3 ustawy) prowadzona jest w szczególności w formie: konsultacji i poradnictwa specjalistycznego, terapii i mediacji, usług dla rodzin
z dziećmi (w tym usług opiekuńczych i specjalistycznych), pomocy prawnej (szczególnie w zakresie prawa rodzinnego), organizowania dla rodzin spotkań, mających na celu wymianę ich doświadczeń oraz zapobieganie izolacji (grupy wsparcia, grupy samopomocowe). Wymienione formy pomocy rodzinie doświadczającej trudności mogą być świadczone przez instytucje i podmioty działające na rzecz dziecka i rodziny, placówek wsparcia dziennego i rodzin wspierających (art. 9 ww. ustawy).

                W naszym przekonaniu dopiero wówczas, gdy udzielona pomoc nie poprawia sytuacji w rodzinie, a sytuacja opiekuńczo-wychowawcza małoletnich jest nieprawidłowa zgodnie z przepisem art. 572 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego  należy o tym powiadomić właściwy sąd opiekuńczy .Warto podkreślić, że § 2 tego artykułu nakłada szczególny obowiązek takiego działania na: urzędy stanu cywilnego, sądy, prokuratury, notariuszy, komorników, organy samorządu
i administracji rządowej, organy Policji, placówki oświatowe, opiekunów społecznych oraz organizacje i zakłady zajmujące się opieką nad dziećmi lub osobami psychicznie chorymi. Z chwilą powiadomienia, sąd z urzędu prowadzi sprawę dotyczącą zbadania sytuacji opiekuńczej dziecka. W tym czasie winna być nadal kontynuowana pomoc (materialna
i niematerialna) ze strony jednostek pomocy społecznej...

 

Czytaj wiecej w Rocznym Planie Działania Partnerstwa "Rodzina Razem"